OWCZAREK FRANCUSKI BRIARD -   kup szczenię

Ogłoszenia bezpłatne!  kontakt Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

Czy szczeniaki z jednego miotu są urodzonymi przyjaciółmi, czy też powodują problemy dla siebie nawzajem i ich właścicieli? Zmierzmy się z tym problemem.

Jedni uważają, że rodzeństwo jest w stanie utworzyć bardzo głęboką więź i dostarczać sobie zajęć podczas nieobecności ludzkich członków stada, natomiast inni, wprost przeciwnie, uważają iż więź pomiędzy szczeniętami z jednego miotu jest zbyt silna, nacechowana albo nadprzywiązaniem, albo agresją na tle hierarchicznym. Niektórzy właściciele nie żałują swojej decyzji, inni chcą cofnąć czas, albo znaleźć nowy dom dla jednego z psów. Sprawa jest dla mnie absolutnie zrozumiała – nie ma dwóch jednakowych psów, ani układów sił. Jedno jest pewne, psy z jednego miotu, to wyzwanie, które nie wiadomo jak się zakończy.

Skąd wziąć psa ? Na pewno nie ma sensu szukanie najlepszego przyjaciela człowieka na bazarze, giełdzie, z pudełka czy bagażnika przed wystawą.

Psy takie najczęściej rozmnaża się wyłącznie dla pieniędzy, oszczędzając na jedzeniu, zabiegach zdrowotnych (odrobaczanie, szczepienie) i pielęgnacyjnych. Jest duża szansa, że to co zaoszczędzimy przy zakupie taniego szczenięcia, wydamy z nawiązką na leczenie psa.

Tak rozmnażane psy nie mają też w wieku szczenięcym serdecznego i stałego kontaktu z właścicielami, a taki kontakt jest ważnym warunkiem przyszłych więzi z człowiekiem. Jeśli nie zależy nam na posiadaniu psa rasowego, poszukajmy kochających psy ludzi, którym zdarzył się miot lub adoptujmy psa ze schroniska dla bezdomnych zwierząt.

Jeśli nie przepadasz za sprzątaniem, nie masz zadatków na fryzjera, a do tego bardzo przywiązujesz się do bibelotów – raczej nie myśl o zaprzyjaźnieniu się z owczarkiem francuskim.

Owczarki francuskie briardy poruszają się z lekkością i gracją, która sprawia, że przypominają raczej postaci z baśni niż prawdziwe psy. Mądre, pojętne i niesamowicie rodzinne. Potrafią zrobić piorunujące pierwsze wrażenie i długo nie dać o sobie zapomnieć. Nachodzi wtedy człowieka myśl: „chciałbym mieć takiego psa”. Nim przejdziemy od słów do czynów, warto zdać sobie sprawę, jak wiele pracy i zaangażowania wymaga mieszkanie z briardem pod jednym dachem.

Wymagający uczeń.
Te owczarki nie cierpią się nudzić – są inteligentne, ale też dość wrażliwe. Znaczy to, że wymagają mądrej socjalizacji od szczenięcia. Są niezwykle pojętne, a prowadzone metodami pozytywnymi, bez bezmyślnych rozwiązań  siłowych, mogą stać się prawdziwymi prymusami i osiągać wysokie lokaty na egzaminach czy zawodach szkoleniowych. Wymaga to jednak konsekwencji i cierpliwej, wesołej edukacji od początku.

Jeżeli chcesz zostać dumnym właścicielem briarda czyli psa rasowego kupuj z hodowli zrzeszonej w ZKwP.

Dlaczego ZKwP?
Do 1 stycznia 2012 roku jeśli pies miał rodowód, to znaczyło, że jest przedstawicielem danej rasy. Kiedy w zycie weszła nowa ustawa, zabrabiająca sprzedaży zwierząt bez rodowodów pseudohodowcy zaczęli zakładać różne organizacje i wydawać rodowody psom w typie rasy czyli  kundelkom. Powstały nowe „organizacje kynologiczne” i stowarzyszenia, które zrzeszają pseudohodowców.  Hasło rasowy = rodowodowy straciło znaczenie. Każdy pies może mieć rodowód, każdy, kto ma psa przypominającego jakąś rasę, może go zalegalizować zapisując się do takiego  stowarzyszenia  i otrzymać rodowody dla swoich szczeniąt  ponieważ  organizacje przyjmują  psy bez udokumentowanego pochodzenia (o czym  piszą na swoich stronach i w regulaminach). Do takich organizacji często należą  psy wyeliminowane z hodowli przy  ZKwP, takie które nie przeszły odpowiednich badań, testów, wystaw,które nie są w stanie spełnić wymogów hodowlanych  a także psy osób wykluczonych z ZKwP.
 Przy zakupie szczenięcia warto więc  sprawdzić do jakiej  organizacji należy hodowca.