Wraz z dynamicznym rozwojem nauk weterynaryjnych wśród hodowców psów wzrosło zainteresowanie technikami wspomaganego rozrodu. Takie metody jak zapłodnienie in vitro czy przenoszenie zarodków wychodzą powoli ze ścian laboratoriów naukowych i zaczynają służyć komercyjnej praktyce. W związku z pojawieniem się przepisów służących poprawie jakości hodowli, właściciele są niejako zmuszeni do kontroli płodności zwierząt przeznaczonych do rozrodu.

Cięcie cesarskie jako metoda rozwiązania ciężkiego porodu u suk.

Życzeniem każdego hodowcy jest szczęśliwe rozwiązanie, czyli wydanie na świat zdrowych dorodnych szczeniąt. Niestety u około 6% suk rodzących siłami natury dochodzi do poważnych powikłań w trakcie porodu i niezbędna staje się interwencja lekarsko - weterynaryjna. Należy także zaznaczyć, że wskaźnik ten jest znacznie wyższy w przypadku niektórych ras małych i o znacznie skróconych częściach twarzowych głowy (brachycefalicznych). Cesarskie cięcie (CC) to jedna z metod rozwiązania ciężkiego porodu.

Patologia ciąży jest problemem, z którym wciąż borykają się lekarze weterynarii. Leczenie i zapobieganie takim zaburzeniom nie jest łatwym zadaniem. Stanowi wyzwanie nawet dla najlepiej wykwalifikowanych lekarzy. Schorzenia te nie są przypisane do określonej grupy wiekowej suk ciężarnych, mogą być zagrożeniem dla suki w każdym wieku.
Pies staje się niemal nieodłącznym towarzyszem człowieka. Poprzez coraz większe zainteresowanie tym gatunkiem zwierząt, wzrasta także liczba hodowli prowadzonych przez osoby, które nie mają do tego odpowiednich kwalifikacji albo też celowo i świadomie działają niezgodnie z dobrostanem zwierząt.

Poronienia u suk są zjawiskiem bardzo częstym i do końca nie zdefiniowanym. Pierwsze objawy poronienia to przede wszystkim zmniejszenie objętości masy zarodka, brak pęcherzykowatego kształtu zarodka, zmniejszenie objętości płynów embrionalnych, brak wzrostu pęcherzyków płodowych. Objawy towarzyszące wczesnemu poronieniu, które powinien zauważyć właściciel suki to podwyższona temperatura ciała, bolesność brzucha, ogólne osłabienie, a nawet wymioty. Wczesne poronienie zazwyczaj nie ma wpływu na kondycję fizyczną suki.

Sterylizacja/kastracja to powszechnie używany termin na określenie chirurgicznego zabiegu, pozbawiającego zwierzę zdolności do rozmnażania.
Zabieg ten może wykonać jedynie lekarz weterynarii i  wymaga on znieczulenia ogólnego.
Na początku należy wyjaśnić różnicę między  kastracją a sterylizacją. Zwyczajowo mówi się o kastracji samców i sterylizacji samic. Jednak sterylizacja polega na uniemożliwieniu rozmnażania, bez usunięcia gonad, np.: przez podwiązanie nasieniowodów lub jajowodów.

Zespół jednego szczenięcia (ciąża jedno-płodowa) choć rzadko spotykany, stanowi poważny problem w rozrodzie zwierząt towarzyszących. Rozpoznanie zespołu jednego szczenięcia jest bardzo istotne, ponieważ często spotykane w takich przypadkach dysproporcje płodowo- matczyne stwarzają zagrożenie nie tylko dla życia płodu, ale również matki. Niejednokrotnie jedynym odpowiednim postępowaniem jest cięcie cesarskie. Szacuje się, że częstotliwość występowania ciężkiego porodu (łac. partus gravis, ang. dystocia)

Cieczka - jak wyznaczyć okres płodny u suk, kiedy najlepiej ją kryć.
Metody wyznaczania okresu płodnego.
Jak ocenić, kiedy nadszedł najwłaściwszy moment wyjazdu z naszą ulubienicą do reproduktora? Wielu hodowców uważa, że to przecież oczywiste - najlepiej w 11-13 dniu cieczki lub kierując się zachowaniem suki i ewentualnych psów - samców współzamieszkujących z rodziną lub koczujących pod domem. Jeżeli suka jest przypadkiem książkowym, to taka ocena wystarczy i termin zostanie określony trafnie. Gorzej, jeżeli po kilku próbach hodowca nie uzyska żadnego miotu - bądź to przez brak akceptacji samca lub przez tzw. "puste krycia".

W ciągu całego życia zwierzęcia zachodzą w jego organizmie zmiany hormonalne. Narastający we krwi, w miarę zaawansowania rozwoju pęcherzyka jajnikowego, poziom estrogenów powoduje stopniowe przygotowanie organizmu samicy, a szczególnie jej narządów rozrodczych, do akcji kopulacji, zapłodnienia i ciąży.

Estrogeny krążące we krwi powodują:

• znaczny wzrost ukrwienia wszystkich narządów rodnych (przekrwienie i obrzmienie zewnętrznych narządów płciowych).
• wzrost oraz wykształcenie urzęsienia w komórkach błony śluzowej macicy i jajowodów.

Cykl rozrodczy  suki ma 4 fazy, z których czwarta, międzycieczkowa, jest fazą najdłuższą. Druga faza cyklu to ruja właściwa (estrus), trwająca ok. 7 dni. Z początkiem tej fazy suka przestaje krwawić i staje się płodna. W tej fazie cyklu następuje owulacja (zwykle 3 dnia rui właściwiej, czyli ok. 10-11 dnia od zauważenia krwawienia), czyli uwolnienie komórek jajowych z jajników, dzięki czemu suka staje się płodna i jeśli dojdzie do kopulacji – suka może zajść w ciążę.

Krycie naturalne jako zgodne z prawami natury, pozornie wydaje się być najwłaściwszą formą stosowaną w reprodukcji psów. Dlaczego jednak w hodowli zwierząt o znaczeniu gospodarczym, omal całkowicie zrezygnowano z krycia naturalnego? Pierwszą przyczyną jest maksymalne wykorzystanie wybitnych męskich osobników, ponieważ drogą inseminacji cenny reproduktor może pozostawić po sobie znacznie większą ilość potomstwa niż przy kryciu naturalnym, co w stosunkowo krótkim czasie umożliwia poprawę jakości określonej populacji zwierząt. Istnieje jednak druga, co najmniej równie ważna przyczyna przemawiająca za stosowaniem sztucznej inseminacji.