Podobnie jak w życiu człowieka, w życiu psa możemy wyróżnić etapy. Ich znajomość i respektowanie zasad rozwoju psiej psychiki pozwala na właściwe ułożenie relacji człowiek-pies już od chwili pojawienia się w domu małego i rozkosznego szczeniaczka.
Etap noworodka - pierwsze 2 tygodnie życia.

W tym etapie bardzo intensywnie kształtują się zmysły. Szczenię rodzi się zupełnie "ślepe" jednak zadziwiająco szybko potrafi orientować się w najbliższym otoczeniu. Choć porusza się bezradnie i z trudem, bezbłędnie trafia do sutków matki. Z powodzeniem używa rozwijających się zmysłów (szczególnie węchu) do poznawania otaczającego świata na drodze pozytywnych i negatwnych doświadczeń, ucząc się działać w sposób właściwy swojemu gatunkowi. Kiedy, na przykład, po dotarciu do ścianki kojca szczeniak próbuje się na nią wspiąć, kończy się to zawsze upadkiem na plecy. To negatywne doświadczenie uczy małego psa, że nie może się wspinać jak kot. Pierwsze kontakty z rodzeństwem są początkiem późniejszych zabaw, choć najczęściej kończą się raczej tym, że obydwaj malcy zasypiają przytuleni do siebie.

Psy to zwierzęta społeczne i potrzebują kontaktów z innymi psami i ludźmi. Większość odpowiedzialnych właścicieli doskonale o tym wie. W rzeczywistości psy muszą radzić sobie z przebywaniem w samotności przez wiele godzin dziennie, a właścicielom pęka serca na samą myśl o tym. Przygotowując się na przybycie szczeniaka chcą zapewnić mu odpowiednie towarzystwo i w tym momencie często pojawia się myśl: „Jeśli kupuję jednego szczeniaka, to dlaczego nie wziąć dwóch? Będzie im raźniej!” O ile posiadanie więcej niż jednego psa jest często bardzo dobrym pomysłem, to wzięcie dwóch szczeniąt z jednego miotu – już niekoniecznie.

Wpływ ludzi na psy można rozpatrywać w dwóch aspektach:pierwszym, ewolucyjno-adaptacyjnym, opartym na wielo pokoleniowej selekcji i drugim, związanym z ich on to genezą, czy lirozwojem osobniczym od momentu narodzin (a nawet wcześniej)do końca życia psa. Pierwszy, to tysiące lat oddziaływania na filogenezę gatunku. Ewolucja, która przekształciła wilka w domowego pieszczocha nie dokonała się od razu – i wciąż jeszcze się nie skończyła. Przez wiele wieków człowiek decydował o tym, który pies przeżyje, dobierał do hodowli najbardziej odpowiadające do jego celów osobniki.

Prawidłowa socjalizacja szczenięcia wymaga zapewnienia mu jak największej liczby pozytywnych

doświadczeń w kontaktach z otaczającym środowiskiem.

Należy przeprowadzić ją w tzw. oknie socjalizacyjnym, czyli do ukończenia przez psa 12 tygodnia życia.