Cykl rozrodczy  suki ma 4 fazy, z których czwarta, międzycieczkowa, jest fazą najdłuższą. Druga faza cyklu to ruja właściwa (estrus), trwająca ok. 7 dni. Z początkiem tej fazy suka przestaje krwawić i staje się płodna. W tej fazie cyklu następuje owulacja (zwykle 3 dnia rui właściwiej, czyli ok. 10-11 dnia od zauważenia krwawienia), czyli uwolnienie komórek jajowych z jajników, dzięki czemu suka staje się płodna i jeśli dojdzie do kopulacji – suka może zajść w ciążę.

Cięcie cesarskie jako metoda rozwiązania ciężkiego porodu u suk.

Życzeniem każdego hodowcy jest szczęśliwe rozwiązanie, czyli wydanie na świat zdrowych dorodnych szczeniąt. Niestety u około 6% suk rodzących siłami natury dochodzi do poważnych powikłań w trakcie porodu i niezbędna staje się interwencja lekarsko - weterynaryjna. Należy także zaznaczyć, że wskaźnik ten jest znacznie wyższy w przypadku niektórych ras małych i o znacznie skróconych częściach twarzowych głowy (brachycefalicznych). Cesarskie cięcie (CC) to jedna z metod rozwiązania ciężkiego porodu.

Krycie naturalne jako zgodne z prawami natury, pozornie wydaje się być najwłaściwszą formą stosowaną w reprodukcji psów. Dlaczego jednak w hodowli zwierząt o znaczeniu gospodarczym, omal całkowicie zrezygnowano z krycia naturalnego? Pierwszą przyczyną jest maksymalne wykorzystanie wybitnych męskich osobników, ponieważ drogą inseminacji cenny reproduktor może pozostawić po sobie znacznie większą ilość potomstwa niż przy kryciu naturalnym, co w stosunkowo krótkim czasie umożliwia poprawę jakości określonej populacji zwierząt. Istnieje jednak druga, co najmniej równie ważna przyczyna przemawiająca za stosowaniem sztucznej inseminacji.

Poronienia u suk są zjawiskiem bardzo częstym i do końca nie zdefiniowanym. Pierwsze objawy poronienia to przede wszystkim zmniejszenie objętości masy zarodka, brak pęcherzykowatego kształtu zarodka, zmniejszenie objętości płynów embrionalnych, brak wzrostu pęcherzyków płodowych. Objawy towarzyszące wczesnemu poronieniu, które powinien zauważyć właściciel suki to podwyższona temperatura ciała, bolesność brzucha, ogólne osłabienie, a nawet wymioty. Wczesne poronienie zazwyczaj nie ma wpływu na kondycję fizyczną suki.

Wraz z dynamicznym rozwojem nauk weterynaryjnych wśród hodowców psów wzrosło zainteresowanie technikami wspomaganego rozrodu. Takie metody jak zapłodnienie in vitro czy przenoszenie zarodków wychodzą powoli ze ścian laboratoriów naukowych i zaczynają służyć komercyjnej praktyce. W związku z pojawieniem się przepisów służących poprawie jakości hodowli, właściciele są niejako zmuszeni do kontroli płodności zwierząt przeznaczonych do rozrodu.

Sterylizacja/kastracja to powszechnie używany termin na określenie chirurgicznego zabiegu, pozbawiającego zwierzę zdolności do rozmnażania.
Zabieg ten może wykonać jedynie lekarz weterynarii i  wymaga on znieczulenia ogólnego.
Na początku należy wyjaśnić różnicę między  kastracją a sterylizacją. Zwyczajowo mówi się o kastracji samców i sterylizacji samic. Jednak sterylizacja polega na uniemożliwieniu rozmnażania, bez usunięcia gonad, np.: przez podwiązanie nasieniowodów lub jajowodów.